Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae


X–XIII вв. | XIV в. | XV в.

[1387].X.12, psan u Luczku u subot oktobra 12 dnia. Луцк. Князь Федор Данильевич, князь Роман Федорович, князь Семен Иванович, князь Александр Четвертенский, Иван Несвизский, Есько Романкович, Васько Кирдеевич и Андрейко Романкович поручаются перед королем Польши Владиславом (Ягайлом) за Олехну Дмитриевича, что он будет верно служить королю. См. также аналогичный документ 1388 г.: d269.

Оригинал: Первоначально хранился в Коронном архиве в Кракове (сигнатура XVI в.: Wolhiniae Nr. 6) и имел восемь печатей, которые описаны Яном Замойским (1542–1605). Нынешнее местонахождение неизвестно.

  • Первая печать принадлежала острожскому князю Федору Даниловичу.

    Изображение на печати князя Федора Даниловича. Здесь и далее прориси Яна Замойского опубликованы в изд.: Piekosiński F. Jana Zamoyskiego notaty heraldyczno-sfragistyczne // Studya, rozprawy i materyały z dziedziny historyi polskiej i prawa polskiego. T. 7. Kraków, 1907. S. 62.
  • Вторая печать принадлежала князю Роману, сыну ратненского князя Федора Ольгердовича. По описанию Яна Замойского, на ней было изображение "Погони", а именно всадника с копьем: "Sigillum secundum Pogonia cum hasta, quam post se tenet sessor, cuspide in posteriorem partem paululum eleuata".

  • Третья печать принадлежала князю Семену Ивановичу Гольшанскому. В XVI в. она уже была утрачена. На печати, привешенной к аналогичной поручной грамоте 1388 г., было изображение "Гиппоцентавра". См. d269.

  • Четвертая печать принадлежала князю Александру Четвертенскому.

    Прорись знака на четвертой печати.
  • Пятая печать принадлежала Ивану Несвизскому.

    Прорись знака на пятой печати.
  • Шестая печать принадлежала Еську Романковичу.

    Прорись знака на шестой печати.
  • Седьмая печать принадлежала Ваську Кирдеевичу. Изображение несколько отличается от изображения на печати, привешенной к аналогичной поручной грамоте 1388 г.

    Прорись знака на седьмой печати.
  • Восьмая печать принадлежала Андрейку Романковичу. Судя по отчеству и сходству знаков, он был братом Еська Романковича.

    Прорись знака на восьмой печати.

Копия 1: Biblioteka Czartoryskich w Krakowie. Teki Naruszewicza. T. 9. S. 155–156, № 44. Транслитерация латинским алфавитом, сделанная по оригиналу 10 августа 1782 г. На тот момент из восьми печатей оставались только две и те были повреждены.

Основные публикации: Monumenta medii aevi historica res gestas Poloniae illustrantia. T. 2. Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 1. 1384–1492 / Ex antiquis libris formularum corpore Naruszeviciano, autographis archivistique plurimis collectus opera A. Sokołowski, J. Szujski. P. 1. Ab anno 1384 ad annum 1444 / Cura A. Sokołowski. Kraków, 1876. S. 12–13, № 11 (по копии 1).

Текст воспроизводится по копии 1 (из Тек Нарушевича) специально для сайта.

1387. 12 octobris. Ex originali Arch. Reg. Poloniae.
Fedori, Romani, Simeonis et Alexandri ducum, et aliorum Ruthenorum omagium et fidelitas Wladislao Regi promissa apud Luczkum.

      Wołodysławu Bozie miłosty korolu Polskom, Litewskom, Ruskom i inych mnohich zeml hospodaru. My kniaz Fedor Daniliewicz, kniaz Roman Fedorowicz, kniaz Semen Iwanowicz, kniaz Aleksandro Czetwertynskyi, Iwan Neswizky, Jesko Romankowicz, Wasko Khirdiewicz, Andreyko Romankowicz poruczaiem sia po Olechna Dmitrewicz, szto służyty iemu hospodaru swoiemu korolu werne bezo lsty i bez chitrosty, nikoli ieho nie pieławat1, ni na korolewo licho ne hadat, ale ieho osterehaty ob siakich2 nepryiazny kazdho człwek, a nikoli iemu protywu korol ne byt, nikotoroiu reczu, niż tolko iemu korolewy służyt do swoich żywot, a dobra iemu na wsiakyi czas chotiety.
      A tolko izmenyt Olechno siuiu paruku, ino korolu znaty nas porucznikow, a my korolewy postawym Olechna, aż budiet korolewy nie połnity, za szto sia iesmo poruczyli. Pakli bychmo Olechna ne postawili, my tysiacz hrywen budem winowat korolewy zapłatyt.
      A na to iesmo k siey hramot naszy peczaty prywesili.
      A psan u Luczku u subot oktobra 12 dnia.

Ta kopia przepisana z originału Ruskiego nakształt listu złożonego 10 sierpnia roku 1782. Udołu wisiało na zawiaskach pargaminowych pieczęci osim, lecz dla dawności poodpadowały, tylko dwie nadpsute przy originale zostały.

1 Так в копии. В оригинале, видимо, было слово "печаловать". 2 Так в копии.

О.Л. Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae; starbel.by/dok/d268.htm, 2019.V.05.